Öğrenciler, eğitim kadrosu ve personeli birbirine ve online kaynaklara bağlı durumda tutmak için, University College Dublin'in, BT'nin üzerindeki yükü artırmadan e-postalara ve üretkenlik araçlarına kolay bir erişim yöntemi sunması gerekiyordu. Üniversitenin Web Hizmetleri Yöneticisi Brian Morrissey, "Belirli bir cihaza bel bağlamayan, son derece açık ve her şeyin kablosuz olarak çalıştığı bir ağ sağlamamız gerekiyordu," diyor. 32.000 öğrencisi ve 6.000 personeliyle okulun kampüs ağında e-posta kullanıp doküman paylaşan 40.000'in üzerinde bilgisayar, tablet ve akıllı telefon olabilirdi. Morrissey, "Kampüs topluluğumuz her zaman devrede olan bir hizmet istiyor. Cihazlarını kaydettirmek veya e-posta hizmetine bağlanmakla uğraşmak istemiyor," diyor.
Üniversite'deki Sunmail e-posta sistemi, Morrissey ve BT ekibini fazlasıyla meşgul etmenin yanı sıra öğrenciler ve personel için de pek pratik sayılmazdı. Morrissey, "Maliyet ve yönetim açısından, yani kaçınmaya çalıştığımız her iki noktada da ciddi bir tüketime yol açıyordu," diyor. BT personelinin birkaç tane büyük e-posta sunucusunun bakımını yapması, bunları izlemesi ve daha da fazla sayıda sunucuda spam ve antivirüs yazılımlarını çalışır durumda tutması gerekiyordu. Öğrenciler ve çalışanlar sınırlı hesap kotalarından şikayetçiydiler. Bu nedenle iletilerini sık sık silmek zorunda kalıyorlardı. Morrissey, "Özellik bakımından çıtanın altında kalan bir sistemin mimarisini yenilemek için altı haneli bir fatura ödememiz gerekecekti," diyor. BT ekibi, uygulaması ve yönetimi kolay bir bulut tabanlı e-posta sistemine geçmeye karar verdi.